Ścieżka Rycerza

Istnieje wiele wartości, które promuje ten Zakon: zachowanie hiszpańskiego dziedzictwa historycznego, szacunek dla sąsiadów i rodziny, sprawiedliwość, honor i lojalność. Także hojność, pobożność, męstwo, odwaga, ochrona słabych i bezbronnych. I jeszcze jedno, na które szczególnie zwracam uwagę: solidarność. Kosztuje niewiele.

Niczego nie pragnę bardziej niż tego, aby Rycerze, którzy w przyszłości wstąpią do tego skromnego Zakonu, czynili to świadomi tego, co nas łączy, a także kierując się umiarem, prostotą, uczciwością i tolerancją dla wszelkich różnic.

Bądźmy Rycerzami Strażnikami zawsze i wszędzie.

Autor: Myriam Garrido

Ku budowie Królestwa.

Każdy Zakon Rycerski sugeruje odwagę, dążenie i ideały. Ma na celu przyczynić się do zaspokojenia marzeń ludzkości. Istoty ludzkie jako synowie i córki Boga tęsknią za czymś wielkim. Wyobrażamy sobie stworzenie świata harmonii i ten duch skłania nas do integracji z porządkiem rycerskim. Artur i Okrągły Stół, królestwo Camelotu. Jezus swoimi słowami i czynami pokazał, z czego składa się ten nowy świat i jakie wysiłki musimy podjąć, aby go osiągnąć.

W ciągu ostatnich 2000 lat historii, w epoce chrześcijańskiej, świat doświadczył wielkiego rozwoju. Jednak pragnienie Boga, aby Jego wola pełniła się tak na ziemi, jak i w niebie, nie spełniło się jeszcze. Każdy Rycerz pragnie współpracować w tworzeniu Królestwa, królestwa wolności, równości i braterstwa. Każdy Rycerz musi nieustannie poszukiwać mistycznego Graala, którym jest zrozumienie, życie i służenie prawdziwą miłością. Błogosławieństwa Księgi Rodzaju: „Bądźcie płodni, rozmnażajcie się i panujcie nad ziemią” można zrozumieć jedynie przez ten pryzmat. Każdy Rycerz modli się, aby przepełnił się prawdziwą miłością i w ten sposób mógł zaprowadzić harmonię w społeczeństwie ludzkim.

Rycerz uważa Zakon za odskocznię do postępu i stania się synem lub córką, za którymi Bóg tęsknił od zarania dziejów. Czekasz na impuls, ofiarowujesz swoje zaangażowanie i widzisz oznaki, że wkraczamy w nową erę. Rycerz jest świadomy, że jego wytrwałość, jasność umysłu i szerokość ducha są niezbędne do wypełnienia jego misji. Za swój kraj, za świat i za Boga.



Motocykle Enrique Miguel Sánchez

Mogę powiedzieć, że to dla mnie zaszczyt dać mi możliwość uchwycenia kilku słów, które płyną prosto z serca i które zapisane pozostaną na zawsze, jako Hiszpan i chrześcijanin, myśląc głębią duszy, jak gdyby ktoś z najwyższy by dyktował. Słowa, które pozostaną na zawsze, jak w tej ważnej księdze Zakonu Rycerzy Kustoszy z Calatrava la Vieja.

Żyjemy w czasach ciągłego ruchu, który często prowadzi do aktywizmu, co wiąże się z łatwym ryzykiem działania dla samego działania. Musimy oprzeć się tej pokusie, szukając środków uspokajających. Dążymy do wielu rzeczy, ale mimo to konieczna jest tylko jedna. Zanim coś zrobimy, niedobrze jest być, nie wiedząc, skąd pochodzimy i nie robiąc małych rzeczy z miłością. Jeśli naprawdę chcemy przywrócić światu jego chrześcijańskie korzenie, jeśli chcemy odzyskać to chrześcijaństwo, które stopniowo znika z naszego świata, konieczne jest, abyśmy poświęcili nasze serca Chrystusowi, naszemu Bogu, i Maryi. Działajcie i bądźcie świadomi, skąd pochodzimy. Obyśmy w tych czasach trudności, niepokoju i prześladowań stanowczo posuwali się naprzód i niech stanie się rzeczywistością, że coraz więcej serc będzie poświęconych Chrystusowi i Maryi. Będzie to znak, że rozpoczyna się odbudowa kultury chrześcijańskiej, powrót chrześcijaństwa. I proście naszego Boga o serce cielesne, w porównaniu do serca kamiennego. Kultura życia jest kwestią, w której mamy wiele do stracenia. I że musimy zacząć od podstaw naszej własnej rodziny, od naszej pracy, od naszych przyjaciół i gdziekolwiek pójdziemy przez to życie, przez które przechodzimy, i że od naszego sposobu życia i pracy, który musimy realizować ta linia.

Chcę przyczynić się do Zbawienia wszystkich naszych braci, aby wybawić wszystkich z niewoli niebycia sobą, aby mieć swobodę walki o te wartości, które dzisiaj zostały pozostawione w tyle, którym nie przypisuje się wagi, takie jak szacunek Twojemu bliźniemu, Twojej rodzinie sprawiedliwość, aby walczyć za HISZPANIA, za swoją ojczyznę, ten wielki naród, który powstał z wszelkich przeciwności losu, w którym wygraliśmy wszystkie bitwy, walczyliśmy o rzecz największą, honor, który musi być główną walutą i że nie chodzi tylko o posiadanie więcej i bycie potężniejszym, ale o nadawanie wagi lojalności, odwadze, odwadze, hojności, ochronie uciskanych, zniechęconych i zniechęconych. A to można osiągnąć tylko z pomocą BOGA.

Dobro może się rozwijać, ale aby dobro rozwijało się, potrzebna jest wola królewska, może bardziej niż w innych czasach, bo gdy zatraca się poczucie dobra, prawdy, jest trudniej, bardziej wymagająco, promować dobro. i w wielu przypadkach oznacza to również większe niezrozumienie społeczeństwa, w którym żyjemy, ale musimy iść naprzód i walczyć o dobro, ponieważ dobro oznacza podejmowanie ważnych kroków.

Że wszystko, co poprzednio zostało podsumowane, będzie dla mnie HONOREM należeć do tego zakonu i być RYCERZEM DOZOWNYM, że bycie mianowanym Rycerzem Zakonu Calatravy Starego jest drogą, zjednoczeniem, które jednoczy wszystkie te kryteria, które należy spełnić w polem bitwy, którym jest otaczający nas świat, cała ta praca, ta jedność i siła wszystkich mężczyzn i kobiet tworzących ten porządek, dzięki wierze i pomocy Chrystusa możemy zbudować lepsze społeczeństwo, społeczeństwo wartości, pełni moralnej, pomagając innym nieść ten krzyż, który wszyscy niesiemy i czynić go mniej ciężkim.

Wszystko dla Boga, dla naszych braci, dla dobra Hiszpanii i dobrych Hiszpanów.

Autor: José Galiano Moreno

Co oznacza dla ciebie porządek rycerski?

Kiedy myślę o tym, czym jest porządek rycerski lub za co go uważam, nieuchronnie przychodzą mi na myśl trzy pojęcia: średniowiecze, zgromadzenia zakonne i islam. W średniowieczu zakony rycerskie oznaczały zjednoczenie etyki rycerskiej z zasadami i wartościami mnicha. Przynależność do zakonu uważana była za silną świętą więź. Wierność rycerza musiała odpowiadać normom i wartościom religijnym. Ślub czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, który obowiązywał w zakonach monastycznych, był początkowo stosowany w zakonach wojskowych. Z biegiem czasu zakony rycerskie zorganizowały się wokół potężnego pana, aby chronić i zabezpieczać ich interesy. Pełniły zatem funkcję obronną i militarną, zwłaszcza islam. (Paradoksalnie, zagrożenie to pozostaje dziś ukryte, być może w bardziej subtelny, ale nie mniej niebezpieczny sposób.) Miały także charakter społeczny, dzieliły z nimi nie tylko zadania stricte wojskowe, ale także obowiązki dworskie, takie jak polowanie, jedzenie czy wypoczynek.

Dlaczego chcę należeć do Zakonu Rycerskiego?

Istnieją dwa odniesienia, które naznaczyły mnie i służą jako przewodnik po moim życiu. Na poziomie duchowym, wiary katolickiej, wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego, mojego stwórcę i stwórcę wszystkich rzeczy; Na poziomie obywatelskim i społecznym punktem odniesienia jest miłość do mojego Kraju, jego zwyczajów, wartości i tradycji. Obydwa odniesienia stanowią idealne połączenie porządku rycerskiego. Bo przynależność do zakonu pozwala mi bronić i praktykować obydwa ideały. To zasady wiary katolickiej kierują moimi krokami w obronie mojej ojczyzny, za co odpowiada każdy dobry Hiszpan. Nie powinienem i nie mogę biernie obserwować, jak to jałowe w wartościach społeczeństwo niszczy naszą tożsamość, nasze tradycje, nasze ideały, a ostatecznie nasz ukochany kraj, za który tak wielu Hiszpanów na przestrzeni dziejów oddało życie. Myślę o nowych pokoleniach, o moich dzieciach i widzę siebie w obowiązku zachowania i powiększenia dla nich mojej ukochanej Hiszpanii, ojczyzny, która dziś krwawi absurdalnym separatyzmem, szalonym populizmem i wściekłym antyklerykalizmem, który pod absolutnym relatywizm moralny, pod pozorem fałszywej tolerancji maskuje narzucanie najbardziej absurdalnych i destrukcyjnych zasad. Zakon pozwala mi, z roli, którą pełnię w społeczeństwie, matki w sferze prywatnej i nauczycielki w miejscu pracy, bronić Hiszpanii i przyczyniać się do jej wywyższenia, a jednocześnie być żywym świadectwem Chrystusa na Ziemi.

Autor: María Lourdes Marín García-Cervigón